Dinsdag 9 mei 2017
Eindelijk is het dan zover en gaan we vertrekken! Na een nachtje logeren bij onze vrienden in Hoofddorp, is het relaxt vertrekken vanuit Schiphol. Het belooft een lange reisdag te worden! We vliegen vanaf Schiphol naar Glasgow. Onze vlucht met Easyjet (EZY6854) vertrekt om 12:30 uur en rond 13:05 landen we in Glasgow. Het is nog even spannend of we alles mee krijgen, zoals de 66 gedroogde maaltijden en de vishengel die toch een half metertje uitsteekt! Maar het lukt en we zijn blij te zien dat de hengel als geheel aankomt.
Om 15:25 uur vertrekt (vanaf halte 9) vervolgens onze CityLink bus pas naar het (schier)eiland Skye, dus dat geeft ons wat ruimte om nog wat snacks en te drinken te kopen voor in de bus. De busreis zal in totaal 6,5 uur gaan duren, dus dat is een aardige rit! Via Tyndrum, Fort William en Kyle of Lochalsh gaan we over de Skye Bridge naar het eiland.
De rit is lang, maar we ervelen ons geen minuut! Al direct na het verlaten van Glasgow, zien we een mooi landschap. De heuvels om ons heen worden alsmaar groter. En we kijken onze ogen uit. De zon schijnt volle bak en er is een strakke blauwe lucht. Dit hadden we eigenlijk niet verwacht en het voelt dan ook als een onverwacht cadeautje!
Rond 21:40 uur arriveren we dan in Portree, waar we zullen overnachten bij het hostel; Portree SYHA Hostelling Scotland. We drinken eerst een biertje, alvorend we verder lopen naar het hostel. Hier rangschikken we onze tassen al een beetje voor morgen. Eten uit de rugzak en kleding uit de handbagage weer erin. Jeetje…. wat hebben we toch veel meegenomen! Morgen nog maar eens zien of we dit allemaal mee gaan krijgen! Maar nu eerst nog eten…. het is inmiddels 23:15 u als we bij een klein Indiaas restaurantje zitten in de haven van Portree! Wat een mooie reisdag was dit! Het kriebelt ons om morgen te gaan starten!
Hier een paar kiekjes vanuit de bus.
We hebben bewust gekozen voor een overnachting in Portree. Dit geeft ons de ruimte om nog even te relaxen en morgen de laatste kleine aankoop te doen…..
Portree Youth Hostel – SYHA Hostelling Scotland ligt in het centrum van Portree. Dit hostel beschikt over een gemeenschappelijke eetruimte en lounge. De accommodatie ligt op minder dan 300 meter van veel winkels, bars en restaurants. Op 600 meter afstand vindt u de kleine haven met zijn gekleurde huizen van Portree.
Alle kamers hebben verwarming, handdoeken en beddengoed. Sommige kamers hebben een eigen badkamer met een bad of een douche en er zijn ook kamers met een gedeelde badkamer.
Woensdag 10 mei 2017
Vandaag staan we op tijd op en maken we ons klaar voor de grote tocht die gaat beginnen! Ik kan eigenlijk nooit slapen aan de vooravond van zo’n avontuur en dan zeker niet met een aantal andere dames op de kamer die al volop liggen te snurken als wij ‘s nachts arriveren! Ik slaap dan ook maar een paar uurtjes en sta ontzettend vroeg op. Ik zoek mijn spulletjes bij elkaar en ga naar beneden met mijn rugzak.
Ik laat het hostel achter me en ga de omgeving in de vroege ochtend verkennen.
Ik zoek de outdoorwinkel waar we zo moeten zijn en ik zet alvast alles klaar voor het ontbijt dat we hier nog nuttigen.
Na ons ontbijt nemen we hier vooral de tijd om alles goed in te pakken en de vishengel en het visnet goed te bevestigen aan de zijkant van de rugzak. We zijn veel te zwaar bepakt, dat is duidelijk! Toch besluiten we alles mee te nemen en later wel te zien of we spullen willen achterlaten.
In Portree gaan we nog langs de outdoorwinkel Inside Out.
We kopen er enkel een gas-bommetje om de komende dagen op te kunnen koken.
Rond 9:30 uur nemen we de bus vanuit Portree Somerled Square voor het laatste ritje van 55 min) naar ons beginpunt van de trekking; Duntulm, hotel.
Hier begint onze eerste etappe van de 140 km lange Skye Trail.
….de 140 km lange Skye Trail
Etappe 1 (Rubha Hunish – Flodigarry)
Etappe van in totaal 11,5 km / 290 Hoogte meters (exclusief ons uitstapje naar de kaap).
De eerste etappe beginnen we vanaf een kleine parking, net ten Oosten van een knalrode telefooncel. Vanaf hier slaan we een duidelijk pad in en lopen we in NNW richting. We lopen over de heide (Moorland) en komen al snel langs de restanten van een oud gehucht Erisco. Een rij van geruïneerde cottages en koestallen (byres) die al sinds 1765 verlaten zijn.
Wanneer we uitkomen bij een dubbele poort in een hekwerk, gaan we Noordwaarts en bergopwaarts richting Meall Tuath. Een klein gebouw met plat dak wordt zichtbaar. We vervolgen bergopwaarts een soort van dijk over. Ongeveer halverwege slaan we af naar links, langs een smal pad, dat als vervolgens naar de hut voert. Deze hut The Lookout (voormalige kustwacht) kijkt uit over the Little Minch. Deze hut was ooit 24 uur per dag bemand en geeft nu perfect onderdak bij slecht weer. De hut wordt vandaag de dag onderhouden door vrijwilligers van de Mountain Bothy Association en is een geweldige plek om uit te kijken op zee en mogelijke zeedieren te spotten! Als wij hier aan komen, zijn er alt een aantal mensen aanwezig, die hier duidelijk ook blijven overnachten.
We kijken kort even rond in de hut, maar gaan ook weer snel naar buiten om te genieten van het uitzicht. We lunchen op het bankje voor de hut en zien in de verte mensen lopen op de landtong die voor de klif verder omlaag de zee in steekt. We vragen ons af hoe we er kunnen komen en lopen een aantal keren heen en weer om het pad te ontdekken.
We zien slechts een kloof die zeer stijl de diepte ingaat. Het is duidelijk geen pad en de omzetting die er behoort te staan ligt aan de zijkant. Toch besluiten we hier voorzichtig omlaag te gaan. Jeetje! Wat is dit spannend en waarom zijn we hier in godsnaam omlaag gegaan. Dit kan toch echt niet de bedoeling zijn, maar voorzichtig gaan we verder en geraken we zonder al te gekke toeren toch beneden.
We maken een ronde op deze landtong en ontdekken tot onze verbazing dat er (vanaf de landtong gezien) toch nog een pad helemaal rechts terug omhoog loopt! Van beneden af vrij duidelijk te zien en dus lopen we de veilige route terug omhoog. We komen uit bij een poortje en moeten een stukje terug lopen richting The Outlook.
De locatie van deze hut is spectaculair, met hoge kliffen ten Noorden van de hut, die wel 100m omlaag gaan. Hier heb je een prachtig uitzicht over de zee en de bergen op het eiland Isle of Harris (met 528m hoge Todddun het meest prominent aanwezig).
Vanaf de hut volgen we een vaag pad, links langs een lijn van metalen palen, oostwaards en langs de kustlijn. Naast de klifrand blijven we rechts van een hekwerk, doorkruisen we een drasserige greppel en nemen we het smalle pad over een kleine baai/landtong richting de smalle top Ben Volovaig, die we aan de horizon zien liggen.
Via een doorgang over het hekwerk gaan we verder en buigen we naar rechts en ZO waarts naar ietwat hoger gelegen grond. We komen uit op een bredere modderweg. Voor we de kuil in lopen, slaan we rechts af en door het gat van een oude stenen muur, totdat we de ruines van St Moluag’s Church bereiken.
We gaan verder via de weg en slaan (eenmaal op de weg) rechts af om deze een stukje te volgen. Wanneer de weg rechts afbuigt, gaan wij rechtdoor door een poort, over een pad dat over een voetbrug gaat. Op het uiterste puntje gaan we links af en verder langs de kustlijn, op zoek naar een white washed croft huisje. We passeren dit huisje rechts ervan om het einde van de weg te bereiken bij het gehucht Balmacqueen. Hier zitten we ongeveer op de helft van Etappe 1 (van in totaal zo’n 11 km). Al hebben wij natuurlijk meer gewandeld, door het afdalen naar de kaap bij Rubha Hunish.
We gaan vervolgens niet verder via de weg, maar steken deze over richting de kust en blijven aan de zee zijde van het golvend landschap. Al snel gaat de kustlijn omhoog. Hier zijn we voorzichtig langs de kustrand (route gaat via de hoek verder omhoog). Uiteindelijk gaan we langs oude palen verder omhoog over het golvend landschap en lopen iets weg bij de rand, uitkomend op een oud pad dat omhoog komt van een oude route. Hier heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog een Radar Station gestaan.
Er is geen pad langs de kliffen en het kan hier erg drassig zijn om door te steken. We gaan voorzichtig over het hek en volgen het hekwerk verder omhoog en blijven aan de land zijde van het hekwerk. We gaan later weer een zogenaamde “stile” over, maar blijven weg van de gevaarlijke rand aan onze linkerzijde. Eenmaal beneden volgen we de kust en benaderen we Staffin Bay, met Eilean Flodigarry prominent aan het water.
Vanaf de waterkant kijken we uit naar een duidelijk pad dat weer omhoog gaat, rechts achteraan de baai, dat ons naar Flodigary zal brengen. Hier bevinden zich ook een hostel, een hotel, een klein shop (ook voor brandstof!) en een camping. Echter lopen wij nog een stuk verder en zullen wij de komende nacht gaan wild kamperen.
We zijn inmiddels wel behoorlijk moe en hebben door de zware bepakking toch al aardige pijn aan de voeten gekregen. Vanaf het Flodigarry Hostel, gaan we vanaf de oprit naar links de weg (A855) op voor een kort stukje (circa 1 km) totdat we een voetpad (aan de rechterzijde) bereiken waar ook “Loch Langaig” staat aangegeven. Het is een pittig heuveltje tot aan de weg en we voelen toch wel onze vermoeide benen.
Het landschap is hier al heel anders dan het kustlandschap dat we de hele dag gezien hebben. We besluiten zo snel mogelijk een mooi plekje voor onze tent te zoeken en dit vinden we al redelijk snel bij het eerste meer (Loch Langaig) dat we op de kaart beloven te passeren.
Eenmaal aangekomen begint het te regenen. We ervaren al meteen waarom we meer routine moeten krijgen in het opzetten van de tent, het veilig (en vooral droog) stellen van onze spullen alvorens we ons potje gaan koken voor deze eerste avond! We genieten van ons potje eten en blikken terug op een bijzonder mooie eerste dag. Als de avond eenmaal valt, begint het heel hard te regenen en komen nog een paar wandelaars aan onze tent voorbij. Al vroeg kruipen we ons tentje in.
Etappe 2 (Flodigarry – The Storr) – Donderdag 11 mei 2017
Etappe van in totaal 28,5 km / 1750 Hoogte meters
Looptijd; ongeveer 8,5-10 uur.
Vandaag nemen we een deel van de zwaarte etappe van de Skye Trail voor onze rekening. De etappe is echt te lang om (zeker met zware bepakking) in 1 dag te voltooien en dus splitsen we deze monsteretappe op in twee dagen.
Een etappe met veel hoogteverschil, waar het door eventuele weersveranderingen erg onaangenaam en guur kan worden. Hier moeten altijd rekening mee houden op Skye!
We volgen het pad door de poort dat eenvoudig en geleidelijk omhoog naar The Quirang voert. En als snel wordt Loch Langaig opgevolgd door Loch Hasco, dat links onder het pad ligt, met bijzondere mooi uitzicht over Flodigarry Island en the peaks of Torridon op het vasteland.
We volgen het duidelijke pad nu verder omhoog, waar we aan de voet van de clifss of the Quiraing staan. Hier buigen we links af naar een voetpad dat over de heide velden beneden deze kliffen doorgaat. Een bijzonder mooi deel van de route en genieten geblazen!
Uiteindelijk gaan we weer over een “stile” over het hekwerk en passeren we onderlangs een enorme overhang. Het pad voert ons nu langs de drie toppen van “The Prison” aan de linkerzijde, terwijl rechts “The Needle” in het zicht gaat komen. Enkel op dit deel van de route komen we ook andere wandelaars tegen. Dagjesmensen die vanuit het dal met en vanaf een parking omhoog komen gewandeld naar deze bijzondere rotsformaties.
Vanaf hier gaat het pad weer omlaag over losse stenen, voordat het een beter pad wordt dat afsteekt tegen een steile helling erachter. Een rotsachtig ravijn steken we over. Is verder niet lastig, maar opletten bij natte omstandigheden. Al snel hierna steken we de weg over (de weg van Uig naar Staffin), een populair uitzichtspunt. Dit punt zal rond GPS (44000-67900) op 260m zijn. Hier houden we een korte pauze en eten we wat, alvorens te beginnen aan een stevige klim.
We gaan verder omhoog aan de andere zijde van de weg, en houden het dramatische afgrond van de ridge aan onze linkerzijde. We komen uit op een valse top en soort van gras platform. Een korte afdaling gaat verder in een korte finale beklimming naar de top van Bioda Buidhe (43950-66400) op 466m.
Vanaf deze top is het overigens mogelijk gold en whitetailed eagles te zien zweven. Vooral tussen de kliffen in kijken ipv omhoog te turen!
We volgen de rand van de bergrug en dalen af via een steile passage naar Bealach Uige (mogelijk via top Bioda Buidhe (43950-66400) op 466m), van waar de lange, maar gestaagd klim begint naar de flank van Beinn Edra. De top (45550-62750) op 611m komt niet in zicht, tot het allerlaatste moment. Hier is een mooi uitzichtpunt in het hart van het schiereiland.
We blijven op de graat, nu volgen drie tussentoppen waarna we steeds weer zo’n 50m afdalen naar een ertussen liggende bergpas. De vierde is Bealach na Leacaich, begpas (46150-59160) op 550m. De ridge gaat een stuk omlaag van Beinn Edra, voordat we wederom over een tussentop heen gaan en dan verder omlaag gaan naar een brede pass/col na Creag a’Lain. (46870-58430). Hier is wild kamperen mogelijk en hebben we water zuidelijk beneden ons. Langs het lager gelegen Loch Cuithir zijn ook nog de rechte lijnen zichtbaar van een oude railway. (+/- 1950).
We genieten van de zonnestralen als we besluiten ons tentje hier op te gaan slaan voor de nacht. We hebben hier echt even de tijd om te herstellen en uitgebreid te koken en te relaxen. Het uitzicht is geweldig en de omstandigheden uitstekend! We halen alvast water voor morgen en maken alles zover als mogelijk alweer startklaar. De komende nacht belooft het namelijk ook minder goed weer te worden.
Vrijdag 12 mei 2017
Vanaf hier klimt de ridge weer omhoog naar de “boeg” van Sgurr a ‘Mhadaidh Ruaidh, de top van de Red fox. Omlaag via de gras bergpas van het boek “The Hill of the Red Fox”.
We gaan verder langs de rand van de steile rotswand, met prachtige vergzichten over de zee en de eilanden van Rona en Raasay, met de toppen van het vasteland soms daarachter zichtbaar. Na het oversteken van de top van Baca Ruadh, gaat de golvende ridge na een tijdje steil omlaag via een steile rotsachtige helling naar Bealch Hartaval. Ook op Bealach Hartaval (48001-55190) top op 668m is wild kamperen mogelijk.
Een korte maar krachtige beklimming (waarvoor je 150m moet stijgen) brengt ons naar de top van Hartaval (48001-55190) op 668m. De route gaat hiernaar weer omlaag langs een aantal uitstekende rotsen naar de tussenliggende bergpas Bealach a ‘Chuin (490m), aan de voet van the Storr.
Hier volgt een serieuze klim van 200m omhoog naar The Storr, Graham en hoogste top van de Trotternish Ridge (49490-54100) op 719m. Dit is een fraai uitzichtpunt, maar vanaf de Trotternish Ridge heb je na al redelijk wat fraais mogen bewonderen, de ware charme van The Storr ligt er eigenlijk pal onder. Net als de Quirang is dit een rotslandschap van bizarre formaties en obelisken met namen als The Cathedral (ook wel The Needle), The Sanctuary en The Old Man of Storr.
Daal de bergtop af over zijn NO graat naar Coire Scamadal via een steil kloofje met gras, later via stenig paadje naar deze mogelijke overnachtingsplek: Loch Scamadal, bergmeertje (50170-54970) op 320m.
Etappe 3 (The Storr – Portree via the coastline)
Etappe van in totaal 14 km / 510 Hoogte meters
Looptijd; ongeveer 5-6 uur.
Van de parking bij Storr gaan we Zuidwaarts en voor een klein stukje langs de A855 richting Portree. We zouden hier de smallere weg nemen die zich bij de bushalte naar links afsplitst om verder te lopen richting de kust. Echter hebben wij de kust inmiddels wel gezien op de eerste dag en besluiten wij zelf deze etappe over te slaan. Mede ook vanwege het slechte weer met wind en regen.
We We besluiten (gezien de positieve verhalen en de lift mogelijkheden op het eiland) vanaf de bushalte te liften en hebben al snel geluk met een zeer aardig Indiaas stel dat ons naar Portree zal brengen. We duiken er op het middag van de dag de kroeg in om lekker uitgebreid te dineren en onze apparaten/batterijen weer op te laden. We nemen het er even van. Cola, biertje, hamburger, frietjes…..heerlijk! Na een paar uurtjes voelen ook wij ons weer opgeladen en binden we onze rugzakken weer op. We halen voor de zekerheid nog een gas-bommetje bij de outdoor shop en vervolgen onze route.
Etappe 4 (Portree – Sligachan) – Zaterdag 13 mei 2017
Etappe van in totaal 19 km / 275 Hoogte meters
Looptijd; ongeveer 5-6 uur.
Vanuit Portree gaan we over de hoofdweg A855 richting Broadford en we negeren de afslag naar rechts riching Dunvegan en passeren de High School. Deze sectie van Viewfield Road huisvestigd meerdere B&B’s.
Net voor we Aros Centre bereiken, nemen we een klein pad omlaag naar de kade links. Bij hoog tij kan het lagergelegen deel mogelijk niet te bewandelen zijn, maar dan zul je langs de weg moeten blijven lopen.
Voor ons is dit nu geen probleem en kunnen we het vage pad naar links, onderaan bij het water naar rechts en onderlangs verder volgen. Het is een vrij lastig pad om te bewandelen (over losse stenen, schelpen, mosselen) en het is er erg drassig. Toch is het ook bijzonder en hadden we het niet willen missen vanwege het afwisselende karakter.
Het pad volgt de Varrigill River voor een korte afstand totdat we bij een poort uitkomen aan de weg. Hier gaan we links en volgen de weg omhoog, en negeren de afslag richting Penifiler. De weg draait dan scherp naar rechts en dan naar links (waar een andere weg naar rechts afsplitst). We gaan hier verder over de glooiende weg en passeren de afslag richting Camustianavaig.
We zijn al een hele poos onderweg en we zijn doodop. Maar lange tijd zien we nog geen geschikte plek om te overnachten en uiteindelijk zien we een ideaal veldje. We zien wel dat het een prive terrein is (waar schapen op staan), maar besluiten het risico te nemen.
Via een trapje bereiken we het vlakke veldje en slaan we onze tent op. Eenmaal gegeten, duiken we vroeg onze tent in en vallen we al snel in slaap. We worden nog eens opgeschrikt als de eigenaar van het veldje boos aan onze tent staat, maar eenmaal tekst en uitleg gegeven en een waarschuwing dat we alles netjes moeten achterlaten, mogen we blijven. Tevreden gaan we terug liggen en genieten we van een heerlijke nachtrust.
Zondag 14 mei 2017
We vervolgens onze route en de etappe al vroeg in de ochtend. Het opruimen van de tent is inmiddels routine en we zijn dan ook binnen het uur op pad.
We komen voorbij de Community Hall en vervolgens het Memorial to the Battle of the Braes.
Wanneer we een Y splitsing bereiken, gaan we naar links voor de beste zee vergezichten. Uiteindelijk komen de twee wegen verderop weer samen bij Peinachorran. Als de tijd het toelaat, kunnen we ook nog omlaag naar links vanaf de rode brievenbus, om een van de zeldzame zandstrandjes rondom An Aird. De kustlijn achter het strand is het ook waard om verder te verkennen, met broedende zeevogels, en mooie vergezichten over the Sound to Raasay. De route gaat verder over deze weg omhoog tot bij een T-splitsing. We slaan linksaf om de huizen van Peinachorran te passeren.
Aan het einde van de weg is er een bewegwijzering naar Sligachan.
Hier staat ook een heerlijke picknick tafel waar we besluiten om op het gemak nog te ontbijten. De havermoutpap smaakt ons heerlijk in de buitenlucht en we genieten van het uitzicht over het water.
Het uitzicht over het water tot aan de pier bij Sconser (waar de ferry naar Raasay heen en weer vaart) is fantastisch. Het pad gaat al snel omlaag naar een steenpyramide op de kade, vanwaar het weer omhoog gaat en op eenzelfde niveau blijft dan het meer. De route gaat over verschillende kleine loopbruggetjes. De eerste van hout boven het pad en heeft een mooie waterval. De route gaat verder voor zo’n 3 km in een zelfde toestand.
Over het water ziet Glamaig er indrukwekkend uit, zijn steile Noorderlijke hellingen van gebroken rotsen en puinhelling lijken onbegaanbaar. Het is bijna niet te geloven dat het record voor deze Glamaig Hill Race (heen en terug vanuit Sligachan) staat op 44 min en 27 seconden!
Het uitzicht op de Cuillin voor ons, bewijst op een heldere dag het bij elke stap weer plezierig kan zijn de verschillende toppen te herkennen en te identificeren.
Uiteindelijk nemen de steile hellingen aan de rechterzijde af en komen we bij een grotere stroom onderaan een prominente waterval. Het is mogelijk om via stenen deze te overbruggen, tenzij het water hoog staat. Achter het pad is het minder duidelijk; hou de zoute vlakten aan de linkerzijde en het Moorland/ heide land aan de rechterzijde. Na het oversteken van verschillende kleine bruggetjes, zullen we een grotere bug bereiken, net 400m voor de camping plaats. De brug markering is niet er duidelijk op sommige OS kaarten. Er zijn ook hier stenen die de oversteek moeten vergemakkelijken. Maar wanneer deze onder water liggen, kun je best iets naar links oversteken waar het water dan minder diep is. Eenmaal hier voorbij komt het pad al snel uit bij Sligachan Campsite. Hier kunnen we ook nog verder lopen tot de hoofdweg en het hotel (the bunkhouse is net iets verder net voorbij de oude stenen brug).
Als wij er vlak voor lunchtijd aankomen, gaan we het wandelaarscafe binnen om wat te drinken. Ook hier beseffen we ons wat een luxe het is om de apparaten even op te laden en even goed uit te rusten en bij te tanken. We lunchen er en nemen zelf een Whiskey proeverij (als je dan toch op Skye bent, moet je natuurlijk ook de lokale Whiskey’s proberen!!!) Met een scheet in de neus gaat de rugzak weer op! Voldaan gaan we weer verder op pad!
We gaan weer verder vanuit het hotel Sligachan. We steken de oude brug over (parallel aan de A87) en gaan rechtsaf een wandelhek door (wandelbord Loch Coruisk). We volgen het grote pad dat door het fraaie Glen Sligachan loopt, voorbij aan Marsco (Bonkige punt links het dal).
Als we al een tijdje op pad zijn en besluiten om uit te kijken naar een kampeerplekje, zien we daar, temidden van de valei en het onregelmatige landschap, ineens het ideale kampeerplekje tussen het heide achtige landschap. Een perfect rond stukje gras langs de beek die met een kleine waterval naar beneden klettert.
Dit is werkelijk het mooiste kampeerplekje dat we ons kunnen bedenken!
Eenmaal de tent opgezet gaat het weer zich enorm betrekken. Dit hadden ze ook voorspeld en we zijn dan ook goed voorbereid! De tent staat stevig en wij koken in onze tent als de onheilspellende wolken zich beginnen te verzamelen rondom de toppen.
Maandag 15 mei 2017
Het is vandaag vies weer! Heel vies weer! Maar tussen de buien door weten we onze tent droog af te breken en alles weer in te pakken om verder te trekken.
We beginnen al snel aan de klim voor vandaag en wijken nu af van de Skye Trail door een andere vallei in te slaan.
Zodra we rechts beneden twee meren zien, volgen we al snel een padsplitsing bij een steenman. Hier gaan we rechts omhoog over een door regenwater fors uitgesleten stenig pad tot aan een naamlzoe pas, tussen Sgurr Hain en Druim Hain. Het pad gaat over in een strappenpad en het weer wordt nu alsmaar slechter. Uitgedost in onze ponchos lopen we als ware gorilla’s in de mist verder omhoog. We komen nog een ander stel tegen dat juist terug komt uit de vallei waar wij vandaag heen gaan. De dame in kwestie heeft het duidelijk gehad. Chagrijnig lopen ze terug het goede weer tegemoet. Immers achter ons schijnt de zon boven Sligachan waar wij gisteren zijn vertrokken.
Maar vol goede moed gaan wij verder de regenwolken in en zit de sfeer er nog goed in!
Het pad omlaag is vrij lastig, gezien door de regen de stenen nat en glad zijn en de paden van modder bij elke stap drassiger worden. We doen er dan ook vrij lang over om beneden te geraken in deze vallei.
We zien alvast een klein stukje van Loch Coruisk en moeten dan nog verder omlaag.
Eenmaal beneden maken we onze lunch klaar.
Loch Coriuisk en omgeving behoort tot de meest dramatische landschappen van Groot-Brittannië. Neem de tijd voor deze magische plek! Aan de zuidkant van het meer kun je rechts de baai in van Loch na Cuilce (hier zijn ontzettend veel zeehonden te zien op de eilandjes in deze zeearm). Ook staat hier de Coruisk memorial Hut, een privéhut van de Junior Mountaineering Club of Schotland. Bij de zuidpunt van het meer kom je links bij de Scavaig River, uitstroom van Loch Coruisk. Deze is bij droog weer zonder natte schoenen over te steken via de stepping stones, maar bij veel regen verdwijnen deze stenen onder water! Nu sta je aan zee en blijf je de kust volgen over een padspoor dat op en neer over grote steenblokken en onder lands de wand voert. Na nog geen kilometer staan we voor een korte maar lastige passage (graad 3), de Bad Step, een 10 cm smalle richel die schuin omlaag loopt over een rotsplaat boven zee. In eerste instantie hebben alleen onze voeten grip en shuivelen we over de rand omlaag totdat we onze voeten op een lagere richel kunnen plaatsen die schuin omlaagloopt over een rotsplaat boven de zee.
Een beangstigend tafereel dat we dan ook besluiten om af te breken. Met onze veel te zware bepakking is het voor ons echt te beangstigend en te gevaarlijk om hier verder te gaan en besluiten we rechtsomkeer te maken. We houden van avontuur, maar dit is ons toch iets te gortig nu. Met onze zware rugzakken durven we de passage gewoonweg niet aan.
We balen in eerste instantie enorm, aangezien de enige andere uitweg uit het dal de weg is zoals we gekomen zijn. Een uren terug lopen over hetzelfde pad heeft nu eenmaal nooit onze voorkeur!
En dan opeens, zie ik daar een wat ouder stel zitten….. te rusten bovenop een rots. Ik besluit erop af te lopen, aangezien het al gelijk door mijn hoofd flits dat deze mensen nooit over de bergpas gekomen kunnen zijn en dus met een boot deze baai bereikt moeten hebben! En jawel! Ze blijken idd met een boot te zijn en de laatste boot van de dag zal over een uur vertrekken! We zijn zoooooo blij!!!!! Dit wordt onze escape uit de baai zonder terug te hoeven lopen en we moeten hoe dan ook op die boot zien te geraken. Eenmaal bij het verzamelpunt komen er ook tientallen toeristen bij elkaar om de boot op te wachten. We kijken met plezier nog even naar de vele zeehonden die hier in de nabijheid van de aanlegsteiger liggen en wachten geduldig op de boot.
Gelukkig…..we kunnen en mogen nog mee.
We nemen plaats achter op de boot en beginnen aan een stormachtig boottochtje! Het gaat er ruig aan toe en het is een spannend tochtje langs de kust op voor een dik uur! We passeren de hut waar we eigenlijk nog heen hadden willen gaan met de Skye Trail, maar we zijn het er al snel over een dat we dit deel van de etappe niet terug gaan lopen. De schipper waarschuwt ons nog voor de storm die op komst is en de twee komende dagen wordt het absoluut geen weer om de bergen in te trekken. We zullen onze plannen moeten gaan aanpassen!
De boot legt aan in Elgol, het kleine vissersplaatsje dat oorspronkelijk het eindpunt is van etappe 5 van de Skye Trail. Als we er aan komen trekt de lucht open en belooft het nog onverwachts een bijzondere mooie avond te worden.
Vlak achter de aanlegsteiger gaat de weg stijl omhoog het dorpje in. Er is hier niet veel te beleven. Er staan wat huizen en er is een winkeltje bij het gemeenschapshuis en een kleine koffie shop, maar deze zijn nu beide al gesloten.
Dichtbij de winkel ligt aan de voet van de heuvel een bijzonder mooi kampeer terreintje in de vrije natuur. Vlak aan de stromende beek en een strak grasveldje waar duidelijk vaker tentjes staan. Ook wij zetten hier onze tent op en leggen onze spullen nog even open te drogen in de zon. Na de afgelopen uren is alles behoorlijk vochtig geworden op de boot en na de tent hebben we deze ochtend voor het eerst vochtig moeten inpakken. Dus ideaal om hier nu alles te drogen en klaar te maken voor de nacht.
Deze avond liggen we languit in het gras, koken we ons potje en overwegen we onze plannen voor morgen. Gezien de strakke blauwe lucht en het mooie verre uitzicht over de (nu vrij kalme) zee, kunnen we het ons bijna niet voorstellen dat het weer morgen heel anders zal zijn. We genieten nog even, alvorens we toch redelijk op tijd weer de tent in kruipen. Na deze lange en toch pittige tochten in de bergen, hebben we onze nachtrust echt nodig! We vallen ook nu weer als een blok in slaap!
Elgol heeft een café, een aantal B&B’s en een restaurant met een aantal kamers. Vanuit de haven zijn er boot trips naar Loch Coruisk en naar de kleine eilandjes Rum, Eigg, Canna en Muck. De publieke toiletten, village hall (waar ook douches en internet beschikbaar zijn in de zomer) en een goed voorziene shop zijn allemaal op een korte afstand van de weg in die in de richting van Glasnakille naar links staat aangegeven.
Etappe 6 (Elgol – Torrin) – Dinsdag 16 mei 2017
Etappe van in totaal 16,5 km / 370 Hoogte meters
Looptijd; ongeveer 5,5-6 uur.
We verlaten Elgol vanaf Glasnakille road, passeren de shop en community hall. De weg is hier normaal gezien heel rustig, en er lopen hier vaker schapen dan dat er auto’s rijden.
Als de weg omhoog gaat, komen de dramatische contouren in zicht van de eilanden Eigg en Rum. Na een zendmast gaat de weg omlaag naar kruising bij de verspreide nederzetting van Glasnakille. De wind is stevig vandaag en ook nu hebben we de poncho’s aan vanwege het slechte weer. Ondanks het slechte weer hebben we de stemming er ook vandaag weer goed in zitten en kunnen we het goed hebben. We stappen stevig door en hebben al besloten dat we vanavond op zoek zullen gaan naar een B&B als het weer zo blijft. Wellicht mede door die beslissing, gaan we vol moed op pad en laten we de regen gewoon over ons heen komen.
We slaan links af langs de minder grote weg en passeren verschillende witte vakmanshuisjes met prachtig uitzicht op Sleat en de bergen erachter van Knoydart. Aan het einde van de weg gaan we rechtdoor over een grazig stuk door een stukje bos met vogels en wilde bloemen in lente en zomer. Achter een vrijstaand huis, wordt het pad duidelijker zichtbaar en gaan we al snel langs een aantal andere huizen. We slaan links van de weg af waar de weg verder omhoog gaat en we gaan rechtdoor verder – bergafwaarts- over het pad. We staan nog even oog in oog met een aantal herten die dichtbij het pad staan, maar te laat voor ons om te reageren met onze foto camera.
Het pad is een tijdje wat hobbelig en drassig, maar dit verbeterd al snel en we hebben mooie uitzichten over de Red Hills en Torrin en Loch Slapin. Na het afdalen, gaat het pad over een brug en bereiken we de parking voor Bla Bheinn, een populaire Munro die apart staat van de andere Black Cuillin toppen en er een bijzonder mooi uitzicht op heeft.
We gaan rechtsaf en we komen uit op de hoofdweg; we kunnen linksaf slaan om rond de kop van Loch Slapin te lopen en eventueel Torrin te bereiken.
Het moerasachtige gebied aan de kop van het meer is een goede plek om vogels te spotten en evenuteel otters te kunnen zien. Er zijn ook een aantal potentiele plekken om te kamperen, net voordat we het dorpje bereiken. Torrin zelf heeft 2 B&B’s en het leuke Blue Shed cafe.
Op het moment dat wij er aankomen is het dorp vrij uitgestorven. Enkel bij het Blue Shed cafe zitten er wat mensen en genieten we er van een lunch en een warme chocomel. Na een hele ochtend en voormiddag in de regen, zijn we koud en is het dan ook niet erg uitnodigend om nog veel verder op pad te gaan. Echter alle B&B’s in het dorp blijken vol of gesloten te zijn en dus zit er niks anders op dan ons pad te vervolgen. Eenmaal op weg, proberen we te liften. Ook nu weer stopt al vrij snel een aardig Engels stel voor ons met een zeer oud kampeerbusje. We stappen in en vervolgens via een mooie route onze weg vanuit Torrin verder naar Broadford. Broadford is het eindpunt van de Skye Trail, wat betrekend dat we etappe 7 overslaan. We houden de optie open om morgen bij goed weer met het openbaar vervoer terug te rijden en deze etappe alsnog te wandelen. Maar dit zullen we morgen beslissen en laten we afhangen van het weer.
Eenmaal in het busje geeft de eigenaar aan dat ze morgen een kaart gaan kopen van het Noordelijke deel van het eiland. Laat dat nou juist de kaart zijn, die wij alvast niet meer nodig hebben! En dus geven we als dank voor het ritje onze topo kaart uit handen. En blij dat ze ermee zijn! Mooi is dat! En wij zijn natuurlijk blij met deze gezellige rit naar Boradford.
Eenmaal in Broadford aangekomen gaan we op zoek naar een B&B. Deze vinden we uiteindelijk in een leuk en gezellig prive huis, waar ze een aantal kamers verhuren. We hebben de zolderverdieping uiteindelijk voor ons alleen. Heerlijk om na een week lekker uitgebreid te kunnen douchen! We stallen al onze spullen uit op de kamer en we voelen ons de koning te rijk! Eenmaal opgefrist lopen we het dorpje in en vinden we al snel een leuke pub waar we wat eten en drinken en de weersberichten volgen. De voorspellingen liegen er niet om en de komende dagen zal het nog veel slechter weer gaan worden. Het uitstapje voor de extra lus van Jolanda Linschoten die we gepland hadden, kunnen we nu wel vergeten. Het is absoluut geen geschikt weer om verder de bergen in te gaan. Ter plekke (en onder het genot van een biertje) gooien we al onze plannen om. We boeken een eerdere vlucht terug naar huis voor de donderdag en zullen morgen dus al onze route vervolgen richitng Glasgow. We boeken een kamer in het gehucht …. om de nacht van woensdag op donderdag door te brengen. In een uurtje hebben we alles geregeld en genieten we nog van onze avond in Broadford.
Woensdag 17 mei 2017
Wat een heerlijke nacht was dat! Een fijn bed en zelfs uitslapen! We liggen lekker warm als we door het raampje naar buiten kijken en de regenwolken boven de haven zien hangen. Het bevestigd gelukkig dat we de juiste beslissing hebben genomen. We pakken alles in en ontbijten in de B&B. Daarna nemen we rond 10:54 uur de CityLink bus lijn 915 van Broadford (Hospital of Armadale Road End, ff checken!) naar ……..
Donderdag 18 mei 2017
Deze ochtend hebben we alle tijd om met het openbaar vervoer naar de Airport te gaan.
Om 13:40 uur vertrekt onze retourvlucht (EZY6853) van Easyjet.
Rond 16:15 uur arriveren we terug op Schiphol.
En daar staat onze lieve Agatha om ons op te halen en terug te brengen naar onze auto in Hoofddorp.
We kijken terug op een bijzonder mooie trail die zeer zeker de moeite waard is en vele mooie afwisselende landschappen laat zien. De bijzondere kampeerplekken hebben deze reis voor ons vooral onvergetelijk gemaakt! De uitzichten op de zee, de mooie rotsformaties en het bijzondere landschap maken deze trail uniek.
Bij terugkomst staat ons een nieuw avontuur te wachten. Onze nieuwe hond en husky die we begin juni mogen gaan ophalen, genaamd….jaja….. Skye! 🙂
Dave & Nance 