Winterhike Queyras
Winter Hike
Van zondag 8 tot en met donderdag 12 maart 2015 (excl reisdagen) hebben wij genoten van deze winter hike.
Het Parc Naturel Régional du Queyras ligt in de zuidelijke Franse Alpen tegen de grens met Italië aan. Van massatoerisme is hier geen sprake. Dit bergmassief telt kleine, vaak nog authentieke dorpjes en talloze wandelroutes. Ook in de winter is er voor sneeuwschoenwandelaars heel wat mogelijk. Onder leiding van een Debbie Sanders, trekken we in 5 dagen dwars door het zuidelijk gedeelte van het regionaal natuurpark: van Pont de Bramousse naar l’Echalp. We sluiten de tocht af in een gezellig hotelletje in Abriès.
Hoogtepunten:
– Fantastische uitzichten over het winterse hooggebergte.
– Bezoek aan idyllische dorpjes als Ceillac en Saint-Véran.
– Oversteken van winterse cols waar enkel toerskiërs en fervente sneeuwschoeners geraken.
– Onderweg ook tips en tricks gekregen om misschien later zelfstandig op stap te gaan in de winter.
Hoe dit avontuur begon…
Ergens in de zomer 2014 lees ik op Facebook een berichtje van Debbie Sanders en haar begeleiding als gids van deze winterstage. Ooit heb ik een dag met sneeuwschoenen gewandeld en dat beviel me uiterst goed. Uitgestrekte landschappen en uiterst stille omstandigheden maakten dit destijds als een onvergetelijke ervaring. Het begeleidend verhaal van Debbie overtuigd me al snel! Dit is een zeer leuke sportieve uitdaging voor het begin van 2015 en ik meld ons dan ook snel aan om ons aan te sluiten bij deze stage. Dave vertel ik er nog helemaal niks over…..enkel dat hij de datums voor een voorbereidend weekend in jan 2015 en de winterhike in maart 2015 vrij moet houden. Hij verwacht natuurlijk wel iets met sneeuw, maar dat het om sneeuwschoenwandelen gaat? Dat verwacht ik niet. En dus neem ik stiekem contact op met onze gids om de details door te nemen, een hotel te boeken voor de nacht voorafgaand aan de trekking en de benodigde lidmaatschappen (en bijhorende verzekeringen) te regelen. Binnen een weekje is alles geregeld en liggen deze plannen vast.
Het duurde me natuurlijk te lang om deze plannen met Dave te delen, maar nu (op zijn verjaardag 28 jan) is het dan eindelijk zo ver en krijgt hij de link naar deze website cadeau. 
Nu maar hopen dat hij deze winterhike ook gaat ervaren als een mooi winters avontuur!
Het voorbereidingsweekend (7/8 februari 2015)
Op zaterdagmorgen spreken we om 9u30 af bij het station in Coo. We ontmoeten daar de overige deelnemers van de Winterhike en onze gids Debbie Sanders. We laten de auto hier achter en gaan al snel op pad. Gelijk aan de start (nabij de Parking Plopsaland) starten we gelijk de beklimming van de helling onder de kabelbaan door. Het gaat er pittig omhoog en al snel moeten we de eerste laagjes kleding terug in de tas inpakken. De warming up is een feit en we vervolgen ons pad over lichtglooiende paden door de bossen. Een dergelijke tocht is natuurlijk gelijk een leuke manier om her en der kennis te maken met de rest van de groep. Een babbeltje is al snel gemaakt en ons gezelschap blijkt erg divers te zijn. Leuk! Wat met deze mensen gaan we straks toch een hele week in de Queyras doorbrengen!
Het pak sneeuw onder onze voeten wordt al sneller dikker en dikker en op sommige plekken blijkt het nog flink ploeteren te zijn. We houden regelmatig een wat kortere pauze om wat te drinken en de benen kort even wat rust te gunnen.
Na een paar uur flink door wandelen komt het stuwmeer bij Coo weer in zicht. Nu van bovenaf en vanaf de overzijde waar we gestart zijn. Er schijnt een heerlijk zonnetje en Debbie besluit daarom dat dit een uiterst geschikte locatie is om onze grote lunch pauze te houden. En heerlijk is het! Zittend tegen de helling op, met een fantastisch uitzicht en een lekker zonnetje in het gezicht!
Na een lange pauze vervolgen we onze route. We hebben nog een lange weg te gaan en dat beginnen we toch aardig te voelen in de benen. Wellicht is het voor ons ook de halve marathon training en hele marathon training die wij beide van gisteren nog in de benen hebben, maar het wordt nog een uitdaging om de tocht van in totaal 24 km te voltooien! We komen behoorlijk wat hellingen tegen en maken vandaag meer dan 1200 stijgmeters! Een aardige voorbereiding dus!
Maar de tocht door het winterse landschap maakt elke km de moeite waard! Het is een fantastisch mooie tocht die wij zeker ook nog een keer in de zomer willen gaan wandelen! Na onze laatste stop geeft Debbie aan dat we nog zo’n 100 stijgmeters voor de boeg hebben. De schemering is ook een feit en het was dan ook een lange dag. En net als wij de laatste hoogtemeters hebben overwonnen wacht ons nog een diep sneeuwveld bovenop het plateau om doorheen te worstelen. Moe, maar voldaan komen we aan bij onze locatie om te overnachten. In een heus kasteel genaamd “Chateau de Wanne” worden we verwelkomd. De schoenen gaan als eerste uit en we kunnen ons heerlijk opwarmen en onze slaapplek voor de nacht inrichten. We liggen met nog 3 groepsleden samen op een kamer. Deze hut is ontzettend mooi en proper ingericht. We nemen een heerlijke warme douche, alvorerens we aanschuiven voor het diner. Een paar potten Val Dieu gaan er zonder enige moeite in en we genieten van deze welverdiende lekkernij. We krijgen verder soep, aardappalpurree en vis in een krokant jasje met sla en een toetje. Onze maagjes zijn gevuld als we voor het laatste onderdeel van de dag aanschuiven bij Debbie voor een presentatie van onze Winterhike en verdere toelichting krijgen over de route, benodigde materialen en kleding en een paar mooie foto’s kunnen aanschouwen van dit prachtige gebied.
Met een heerlijk voldaan gevoel duiken we ons bedje in!
De zondag vervolgen we na het goed verzorgde ontbijt al snel onze route. Na de mooie en zonnige dag gisteren is het vandaag ietswat bewolkt en valt er zeer lichte miezerige regen. Maar het is een goed weer om op pad te gaan en al snel hebben we weer een fijn tempo te pakken. We beginnen met een heerlijke afdaling vanuit de hut. Erg aangenaam voor de spiertjes om weer op te warmen en al snel weer de eerste hellingen in een flink pak sneeuw te beklimmen. De rout is ook hier weer zeer afwisselend en we genieten dan ook met volle teugen van dit mooie tweede deel van de tocht.
Ook vandaag weer houden we regelmatig even rust en leren we de rest van de groep nog wat beter kennen.
Voor de lunch stoppen we in het dorpje Stavelot waar we nabij de kerk een warm kroegje induiken voor een drankje en wat lichte snacks.
De blokjes kaas en chips gaan er ook hier wel in en het is fijn om even op te warmen alvorens we een lange beklimming gaan doen terug in de richting van Coo. Eenmaal bovenop het plateau laat Debbie ons kennis maken met de lawinebieps waar we gisterenavond al uitleg over hebben gekregen. We doen een aantal oefeningen in het gebruik met de bieps en verstoppen de biebs voor elkaar om deze door de ander te laten zoeken en vinden. Erg interessant om te zien hoe deze bieps werken! Na een tijdje stil te hebben gestaan, wel heerlijk om weer verder te wandelen en de laatste km’s af te leggen.
Via een mooie lange afdaling komen we weer uit bij onze auto en nemen we voor nu afscheid van onze groep.
Het was een zeer geslaagd kennismakingsweekend en kijken terug op een ontzettend mooie winterse tocht in deze prachtige omgeving!
Zaterdag 7 maart 2015
Eindelijk is het zover! Vandaag reizen we af naar de Queyras. Vanuit Geleen is het zo’n 1050 km. We vertrekken iets na middernacht en komen rond 13:00 uur aan bij Chalet de Lanza te Abriès (en tevens het eindpunt van de trekking komende week). De auto kunnen we vlakbij het hotel gratis parkeren.
We checken in en kunnen gelijk onze hotelkamer betrekken. We droppen onze spullen en gaan eerst nog genieten van een overheerlijke lunch en een wijntje. Dat hebben we wel verdiend!
De middag hebben we dan nog wat vrije tijd om na de lange rit de beentjes te strekken en ons klaar te maken voor de trekking die morgen gaat beginnen. We lopen een rondje door het kleine dorpje en genieten nog even van een heerlijk zonnetje op het naast het hotel gelegen terras. Het terras vult zich al snel met andere sportievelingen en er heerst een aangenaam ontspannen sfeertje. Heerlijk!
Ook het diner nuttigen we vanwege de zeer geslaagde lunch in ons hotel. Een goede keuze blijkt ook nu weer, daar de eigenaar ons ook nu weer weet te verrassen met lekkernijen. We sluiten in Franse stijl af met een heerlijk kaasplankje en een goed glas wijn.
Na het diner doen we nog een drankje in de bar en gaan op tijd naar bed om morgen uitgerust aan de tocht te kunnen beginnen. Net op dat moment komen onze teamgenoten Jan, Rudi en Massimo ons de resterende uitrusting brengen. We krijgen onze sneeuwschoenen, lawinebieps en een schop voor noodgeval uitgereikt en maken de rugzakken klaar voor vertrek op zondag.
Voor meer info Chalet de Lanza; http://www.chaletdelanza.fr/
Zondag 8 maart 2015 (afstand 9,3km, omhoog 1075m, omlaag 600m)
Zondagochtend staan we vroeg op en zorgen we dat we klaar zijn voor vertrek. Na de laatste spullen weer te hebben ingepakt genieten we nog van een goed ontbijt en vertrekken we om 8:15 vanuit het hotel. In dezelfde straat is de bushalte, waar we met een deel van de groep verzamelen en met een rechtstreekse bus afreizen naar Pont de Bramousse. Daar treffen we onze gids Debbie Sanders en de laatste teamgenoten die met de trein naar de Queyras zijn gekomen.
We begroeten elkaar en krijgen korte uitleg van Debbie. We testen allereerst onze lawinebieps en gaan al snel op pad.
Direct vanuit de bushalte steken we de weg over en de brug over bij Bramousse, waar we gelijk aan een klim beginnen van een paar honderd meter. We starten vanaf een hoogte van 1231m. Aan de voet van deze eerste berg binden we onze sneeuwschoenen al onder en vervolgen we onze weg. In het begin nog deels over sneeuw en deels over onbesneeuwde bospaden, maar de sneeuw neemt al zeer snel de overhand en het landschap wordt al snel zoals we dat gehoopt hadden.
Eenmaal de eerste paar honderd meter overwonnen, gaan de eerste kledingsstukken uit. De zon schijnt al weer volop en het belooft een mooie dag te worden. Na deze korste stop bij de een aantal huizen, vervolgen we het pad verder richting de col en genieten we al snel van mooie uitzichten en besneeuwde hellingen. De klim is al snel vrij pittig. De beentjes worden goed warm en de hartslag gaat flink omhoog. Op een prachtige helling pauzeren we een uur bij een hut, waar we lekker in het zonnetje kunnen bijtanken voordat we nog een oefening doen met de lawinebieps en we het laatste stuk van de beklimming gaan voltooien.
Eenmaal boven op Col de Bramousse (2265 m) genieten we van een fantastisch uitzicht over het volgende dal. We zijn nu al blij met deze mooie eerste etappe en het belooft nu al een mooie trekking te worden! De sfeer zit er al goed in!
We beginnen aan de afdaling en gaan via een smal pad door de bossen verder omlaag. Het is een lange, maar eer afwisselende afdaling. De helling is steil, maar middels een zigzaggend pad goed te doen. Eenmaal beneden zijn we ook snel terug op de verhade weg van het dorp. Hier trekken we onze sneeuwschoenen uit en vervolgen we onze weg naar de eerste gite. Bij deze gite te Ceilac (1654 m) krijgen we al snel de sleutels van onze kamers uitgereikt en kunnen we ons lekker opfrissen. Rond 19:15 uur krijgt iedereen in de gite gelijkertijd te eten. We drinken nog een wijntje met de groep en blikken tevreden terug op deze eerste dag. Moe, maar voldaan gaan we op tijd ons bedje in.
Op het volgende kaartje de opstapplaats van de bus dichtbij het hotel;
In Pont de Bramousse treffen we de rest van de groep en de gids rond 9 uur.
We overnachten bij gîte d’étape les Baladins in Ceillac.
Maandag 9 maart 2015 (afstand 12 km, omhoog 1290m, omlaag 900m)
Vandaag staan we op tijd op en ontbijten we zo vroeg mogelijk omdat het een zeer lange dag belooft te worden.
Onze gids Debbie heeft ons laten weten dat we vandaag zullen starten met een lange klim. We beginnen bij de gite op een hoogte van 1654 m. Het eerste deel van de tocht begint licht hellend en we zullen dus rustig aan beginnen aan de eerste stijging van de eerste paar honderd meter. Vanuit het dorp gaan we al snel via een breed wandelpad de sneeuw in en het pad gaat langzaam omhoog langs een riviertje en tussen de bergen door een mooie vallei.
Eenmaal een stuk hoger slaan we een zijpad in dat steviger omhoog gaat. Het landschap wisselt zich af en we krijgen al weer snel mooie uitzichten op de omringende bergen en het dal dat we nu langzaam achter ons laten. We klimmen hoger en hoger en genieten van het bijzonder mooie landschap om ons heen. Ook vandaag schijnt de zon weer volop en al snel lopen we weer in een enkel laagje. Een enkel shirt blijkt voldoende en we moeten ons goed insmeren om niet te verbranden. Op een bepaald moment moeten we een flinke helling op. Deze is de pittigste tot nu toe en we ploeteren allemaal op ons eigen tempo verder naar boven. Eenmaal bovenaan dit onbesneeuwde stuk van de helling houden we nog een pauze en tanken we wat energie bij voordat we beinnen aan de finale en zware beklimming van de besneeuwde flanken van de Col Estronques. Aangezien het gevaar voor lawines hier aanwezig is, moeten we een afstand houden van 20 meter tot elkaar. Dave gaat voorop en blijkt al snel een stevig tempo te hebben. Massimo, Jeroen en Hans volgen hem. De rest volgt op een afstand. Ieder voorzich bedwingen we met onze sneeuwschoenen de stevige helling. Het is zwaar en een zweten geblazen, maar tegelijkertijd zo mooi om hoger te komen in de richting van deze col.
Eenmaal boven aan Col des Estronques (2651 m) nemen we een welverdiende pauze. We gaan iets onder de col uit de wind zitten en nemen de tijd om weer op krachten te komen.
En dan beginnen we aan de pittige afdaling. Af en toe is het voor onze gids ook even goed kijken langs welke zijde we verder afdalen en we gaan een klein stukje door een smalle geul omdat dit de beste optie blijkt. De groep doet het goed en één voor één dalen we door de geul verder af. We komen uit op een plateau waar we nog een kort rustmoment inlassen. En gaan vervolgens weer via een bospad verder omlaag.
Eenmaal beneden het bospad komen we uit bij een bruggetje onder aan de berg bij Pont du Moulin (1848m) waar we op hoogte het dorp Saint Véran zien liggen. We moeten dus nog een paar honderd meter stijgen to bij de Gite op 2026 m hoogte. We komen er laat in de namiddag aan, maar zijn nog op tijd voor een verdiend terrasje. We proosten met zijn allen op deze mooie tweede etappe. Na een douche en een wijtje aan de open haard eten we rond 19:15 uur. Ook hier worden we weer goed verzorgd en eten we onze buikjes rond. Op tijd gaan we slapen om klaar te zijn voor de derde etappe.
We overnachten bij gîte d’étape les Gabelous in Saint Véran.
Dinsdag 10 maart 2015 (afstand 8,8km, omhoog 535m, omlaag 51m)
Deze ochtend kunnen we uitslapen. Niet dat dit aan ons besteed is, maar het geeft in elk geval wat ruimte om de dag rustig te beginnen en de rugzak weer klaar te maken voor vertrek. We ontbijten iets later dan gisteren en vervolgen rond 9:15 uur onze weg.
We lopen vanaf 2026 m hoogte het dorp uit en lopen ook nu weer snel de verharde weg af en het besneeuwde pad op.
Echter vrijwel direct slaan we een zijpaadje in dat stevig bergop gaat. We klimmen een paar honderd meter omhoog, maar deze beklimming wordt ook snel beloond met een fantastisch uitzicht op Saint Véran en de omringende bergen. Het pad veranderd in een hoogtepad en loopt glooiende langs de flank met een constant uitzicht op de vallei rechts van ons. Het pad kronkelt verder en we gaan nog iets verder omhoog. Bij een huisje houden we een korte pauze en gaan al snel weer verder. We houden weer wat afstand vanwege het lawine gevaar en de hellingsgraad van de flank waar we lopen wordt steiler. Ons pad blijft echter min of meer op gelijke hoogte. Hierdoor hebben we alle tijd om nog meer te genieten van het uitzicht en het wederom heerlijke zonnetje in het gezicht. Wat boffen we en wat genieten we!
Bij een klein hutje nuttigen we onze lunch. We verslinden ons hele lunchpakket in één keer, wat aangeeft hoeveel energie we stiekem toch verbranden. Een stokbrook met brie en salami, een kleine slade, een bakje appelmoes, een gebakje, een zakje chips…..het gaat er allemaal in!
In de verte zien we ook al de brug liggen die voor zo dadelijk het laatste punt gaat vormen alvorens we aan onze klim naar de Rifuge La Blanche gaan beginnen. We lopen over de brug en gaan via een breed pistepad omhoog. Langs de kapel door en verder omhoog. Voor ons ligt dan een lang pad dat strak en recht voor ons ligt. Dit blijkt nog een lange wandeling en de vermoeidheid zakt in de benen. De laatste tientallen meter gaan nog stevig omhoog, maar de beloning is groot. Er ligt een prachtige Rifuge op ons te wachten op 2499 m hoogte. En heerlijk terras temidden van de bergen. We genieten van het uitzicht en kijken onze ogen uit naar de toerskieers die vanaf de naastgelegen cols naar beneden komen.
Ook hier zijn er weer warme douches om ons op te frissen. We eten rond 19:30 uur en sluiten de avond af met een potje kaartje blazen onder het genot van een wijntje. Met de volledige groep liggen we op één grote kamer. De nachrust is hiermee niet altijd optimaal, maar dit mag de pret niet drukken. Gezien we elke avond op tijd in bed liggen, krijgen we toch de rust die we nodig hebben. We dommelen weg na een wederom geweldige derde etappe.
We overnachten bij http://www.refugedelablanche.com/
Woensdag 11 maart 2015 (afstand 13,7 km, omhoog 850m, omlaag 770m)
Voor vandaag stond er oorspronkelijk een rustige etappe op de planning. We zouden immers gelijk de col oversteken en direct doorsteken naar de volgende Rifuge. Echter het lawinegevaar is er te groot en de plaatstelijke gidsen raden ons af om over deze col te gaan. En veiligheid natuurlijk voorop! En dus kiest Debbie voor een andere route. Over een andere col en via een behoorlijke omweg. Toch blijkt ook dit weer een mooie keuze.
We moeten eerste een stukje terug. Langs de kapel en terug over de brug waar we gisteren over gekomen zijn. Maar dit gaat zo vroeg in de ochtend fris en fruitig lekker vlot en we komen al weer snel terug bij de hut waar we gisteren gepauzeerd hebben. Hier binden we onze sneeuwschoenen weer onder en maken we ons klaar voor de beklimming van de col. Enkele honderden meters gaan we verder omhoog. Maar we genieten ook hier weer van de pittige klim met uitzichten op de ijzige bergflanken om ons heen. De zon zorgt voor een mooie glinstering op de sneeuw.
Eenmaal bovenaan de Col de Longet (2701 m) is het er druk met toerskieers. We dalen langs de andere zijde af. In eerste instantie gaat het vrij pittig en steil omlaag, maar al snel gaan we verder via brede hellingen en diepere sneeuw. De afdaling is vrij lang en gaat tot diep in de vallei tot zo’n 2100 m.
We pauzeren onder een dikke boom en hoeven nog maar een klein stukje af te dalen alvoeren we gaan beginnen aan de zeer lange klim naar de Rifuge Agnel op 2580 m hoogte. Het is een breed piste pad, maar het zijn behoorlijk wat km’s die we omhoog wandelen. We snijden nog een stukje af over een korte, maar pittige helling en zijn allen toch erg blij was we bij de Rifuge aankomen. Het is er enorm rustig, want ons de ruimte geeft onze kleding uit te stallen in de zon en te genieten van een late lunch. Rond 15 uur nemen we plaats op het terras en laten we het zonnetje zijn werk doen. Vanavond overnachten we bij http://www.refugeagnel.com/
Donderdag 12 maart 2015 (afstand 9,9km, omhoog 315m, omlaag 1190m)
Het is alweer de laatste dag van deze Winter hike! Voor de laatste keer maken we onze rugzakken klaar. De dag lijkt koud te beginnen, maar ook nu zorgt de zon alweer voor een snelle opwarming. De jassen gaan alweer uit, nog voor we beginnen aan deze laatste etappe.
We starten de dag met een klim naar de laatste Col Vieux op 2820 m hoogte.
Het blijkt een zeer mooie beklimming. Om beurten gaan we voorop en lopen we met gepaste afstand verder omhoog. Het landschap is hier bovenop wederom bijzonder en afwisselend. En het uitzicht bovenop de col is prachtig. We genieten volop vandeze dag die nog maar net begonnen is!
Er wacht ons vandaag nog een lange afdaling en dus vervolgen we ons pas omlaag. Eerst via een mooie kom tussen de stijle flanken door en langs het eerste bevoreren meer. Iets verderop nog langs een tweede meer door. We zien nog een steenbok op de berg links van ons en krijgen ook nog wat uitleg over het meten van de hellingsgraad van een berg middels het gebruiken van onze stokken. Een handige tip dus weer voor als we zelfstandig onze tochten willen gaan ondernemen!
Het pad gaat verder omlaag en we lopen langs het bevroren riviertje door en komen we op een hoogte plateau uit, vanwaar we diep de vallei in kunnen kijken en op een rots in de verte onze lunchplek van vandaag zien. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst nog een behoorlijk deel verder afdalen. We komen uit bij een smalle geul die met een bocht naar beneden draait. Eén voor één moeten we hier vanwege het lawinegevaar naar beneden. Het is werken geblazen als we onze voeten met de punten van de sneeuwschoenen stevig in de ijzige grond slaag en korte wendingen moeten maken. Maar stuk voor stuk komen we door de geul en verzamelen we op de hoogtevlakte.
Met eens stevige pad gaan we verder en lopen we nog over een recentelijke lawineveld. Het pad gaat nog een stukje het bos in en we komen uit op de lunchplek op een grote rots met uitzicht op Monte Visio.
De lunchpakketten worden genuttigd en we lopen in stevige pas het laatste stuk van deze finale etappe en dalen uiteindelijk af door de bossen tot het dorpje L’Echalp op een hoogte van 1710 m. In het dorpje L’Echalp wachten we op de bus die ons terug brengt naar ons hotel waar we deze Winter Hike begonnen zijn. We sluiten de avond af met een borrel aan de bar en een heerlijk diner. We praten nog wat na en zijn het er allemaal over eens. Dit was een fantastische, leerzame, zonnige, gezellige en onvergetelijke week! Op vrijdagochtend nemen we na het ontbijt allemaal afscheid van elkaar en maken we ons klaar voor de terugreis. http://www.chaletdelanza.fr/
Dave & Nance 